In de eerste helft van de vorige eeuw is er veel onderzoek gedaan naar de gehaltes van verschillende mineralen en vitamines in vis. Daaruit kwam telkens naar voren dat het uitmaakt waar en wanneer de zalm wordt gevangen. Onderzoek in relatie tot geweekte vis is nauwelijks aanwezig.
In dit onderzoek is gekeken naar het verschil in vitamine D bij vis gevangen in de Noordzee en de Baltische zee. En naar het verschil tussen die wilde zalm en gekweekte zalm die werd bijgevoerd met forse hoeveelheden vitamine D. In totaal werden 4 verschillende hoeveelheden vitamine D gebruikt. Die hoeveelheden waren 4 tot 20 voudig ten opzichte van de huidige EU limiet voor suppletie voor zalmkweek.
Ondanks deze veel hogere dosering bevatte de kweekzalm duidelijk lagere hoeveelheden vitamine D. De wilde zalm uit de Baltische zee had het meeste vitamine D, 18,5 microgram per 100 gram. De wilde zalm uit de Noordzee bevatte 9,5 microgram per 100 gram.
Daarentegen bevatte de kweekzalm een gehalte variërend van 2,9 – 9,5 microgram per 100 gram. De 9,5 microgram betrof de zalm die een twintigvoudige hoeveelheid vitamine D kreeg ten opzichte van de huidige bovengrens voor suppletie. Het verschil in gewicht tussen kweekzalm en wilde zalm had geen effect op dit verschil.
Concluderend kan worden gesteld dat wilde zalm veel meer vitamine D bevat dan kweekzalm, ongeacht de lokatie. Wel is het zo dat de hoeveelheid vitamine D afhangt van de vangstlocatie.